روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، ج15، ص: 484
«و بالکافرون» دون الذین کفروا
1.احتمال دارد به خاطر این باشد که آیه می فرماید اینها از قبل کافر بودند نه اینکه قبلا مسلمان بودند و سپس کافر شدند.که کفر برایشان جدیدا اتفاق افتاده باشد.لأن الکفر کان دینهم القدیم و لم یتجدد لهم،
2. یا به خاطر این است که خطاب با کسانی است که خدا می داند که اینها کفرشان تا آخر عمرشان باقی است و قطع شدنی نیست و این با "کافرون " مناسب تر است و نشان این است که گویی این کفر با آنها مستمرا ملازمت داشته. أو لأن الخطاب مع الذین یعلم استمرارهم على الکفر فهو کاللازم لهم
3. أو للمسارعة إلى ذکر ما یقال لهم لشدة الاعتناء به. یا اینکه شدت اعتنا را به کفرشان برساند. با اینکه لفظ مشرک هم مناسب بود زیرا آنها نیز بت پرست بودند. و به دون المشرکین مع أنهم عبدة أصنام. و الأکثر التعبیر عنهم بذلک لأن ما ذکر أنکى(مضرتر، بدتر) لهم فیکون أبلغ فی قطع رجائهم الفارغ. اکثر می گویند که تعبیر به آن شده به خاطر اینکه برای آنها بدتر و برای ناامیدی کفار رساتر بود.
4. و فی ندائه علیه الصلاة و السلام بذلک فی نادیهم و مکان بسطة أیدیهم دلیل على عدم اکتراثه(ما ابالی) علیه الصلاة و السلام بهم إذ المعنى قل یا محمد،
5. النفی بالجملة الاسمیة آکد فکأنه نفى الفعل و کونه علیه الصلاة و السلام قابلا لذلک و معناه نفی الوقوع و نفی إمکانه الشرعی، و الجملة الاسمیة معناها نفی الدخول تحت هذا المفهوم مطلقا من غیر تعرض للزمان
6. فسر الدین بالحساب أی لکم حسابکم ولی حسابی لا یرجع إلى کل منا من عمل صاحبه أثر. و قد یفسر الدین بالحال کما هو أحد معانیه حسبما ذکره القالی فی أمالیه و غیره أی لکم حالکم اللائق بکم الذی یقتضیه سوء استعدادکم، ولی حالی اللائق بی الذی یقتضیه حسن استعدادی و الجملة علیه کالتعلیل لما تضمنه الکلام السابق فلا نسخ.
نظرات شما: نظر
